Altijd Vakantie
24 juni 2016

Hopelijk heb je een mooie vakantie gehad. Vakantie is vaak een tijd om tot rust te komen en de wereld weer met de verwondering en het genieten van een kind te ervaren. Fris en levend en met weer meer een gevoel van harmonie en thuis-zijn. Waarin je uit het “weet het al, heb het al gezien, geen tijd, niets nieuws” stapt en met nieuwe heldere ogen kijkt. Uit de obsessie met het “onderweg zijn”, gericht zijn op ergens komen. Hier zijn. Ruimte om de dingen en elkaar opnieuw te zien, zoals ze zijn, niet zoals je gewend bent en denkt dat ze zijn. En op de een of andere manier helpt het vaak om even uit je vertrouwde omgeving weg te zijn. Dus we maken verre reizen zodat we met de verwondering van de reiziger kunnen kijken. De rozijn-oefening in het groot, alsof de hele wereld die rozijn is.                                                                                                                                                           
Maar waarom is het nou toch zo moeilijk om het hele jaar een vakantiegevoel te hebben? Of een leven lang? Wat maakt dat je je iedere keer opnieuw verliest in de gedachtes over wat je ervaart, in plaats van dat je simpelweg ervaart, open voor de ervaring van dit moment. Voortdurend demonstreren we de metafoor van Adam en Eva die uit het (vakantie)paradijs vielen nadat ze van de appel van kennis van goed en kwaad hadden gegeten. Vanaf het moment dat ze zich verloren in degedachtes over wat ze ervaarden, vanaf het moment dat ze wat ze ervaarden gingen beoordelen met “dit is goed of kwaad” en dit wil ik wel of dit wil ik niet, gewenst of ongewenst…  was het voorbij met hun innerlijke harmonie. Nu zagen ze de werkelijkheid niet meer zoals die zich aandient, maar zoals ze dachten dat die is en vonden dat die moet zijn. En daarmee verloor het zijn frisheid en altijd nieuw-zijn. En er was strijd: verzet tegen ervaringen en vastklampen aan andere ervaringen en toestanden. In de moderne psychologie noemen we dat experientieele vermijding: de wortel van psychologisch lijden.Mindfulness is hier zijn, uit het gevangen zijn (in de maalstroom van je gedachten) stappen,  simpelweg hier zijn. Zijn. Daar hoef je geen hele weg voor af te leggen, je bent hier al. Waar je ook gaat. En al die gedachtes, gevoelens, gewaarwordingen komen en gaan, maar door alles heen ben jij simpelweg aanwezig.  Je hoeft je dat alleen maar te realiseren, door het perspectief te veranderen:  open…. en ben stil. 

En voor de meesten van ons komt dat proces duizend keer terug, ik merk dat het hardnekkig is. Waarom? Omdat ik vaak gehecht ben aan mijn gedachtes, oordelen, opvattingen, zelfbeeld. Het stiekem vaak niet echt wil loslaten. Maar iedere keer als ik wel loslaat moet ik stilletjes grinniken, omdat er drukte was om helemaal niets ! Alsof je even teveel in de film opgaat en je ineens weer wakker wordt… Iedere keer als ik merk dat ik me verlies in gedachtes en me dus niet meer geworteld voel in de stilte die ik ben: open en ben stil, laat los. En dat voelt als thuiskomen, als helemaal compleet zijn, of eigenlijk als een vakantiegevoel. Echt vakantie vieren begint pas als je helemaal thuis bent 🙂 
Goede nazomer!