In 2011 was ik bij mijn leraar, Mooji, in Portugal. Ik was de hele dag weg geweest op zoek naar onderdelen voor gereedschap en machines die we nodig hadden. Dat waren de begin jaren toen de ashram in Portugal nog helemaal opgebouwd moest worden. Toen ik aan het eind van de dag terugkwam vroeg Mooji “hoe gaat het met je”. Ik antwoordde zoiets als “nu voel ik me weer prima, blij dat ik je weer zie. Maar verder was het nogal een gedoe vandaag, het zat tegen en ik voelde me niet fijn”. Mooji moest lachen en hij zei “hoe is het mogelijk dat je niet gelukkig bent”. Op dat moment was ik uit het veld geslagen door zijn reactie, en ik dacht zoiets van “jaaa, theoretisch snap ik dat wel, en het klinkt goed, maar ik kan het niet anders voelen.”
Inmiddels is het wat jaren verder. en ben ik langzaamaan steeds beter gaan begrijpen en ervaren hoe waar die opmerking was: “hoe is het mogelijk dat je niet gelukkig bent”. Die opmerking betekent dat geluk een heel natuurlijke toestand is, waar je niet iets voor nodig hebt. Nog steeds verlies ik mezelf regelmatig in de illusie dat ik meer nodig heb om gelukkig te zijn. Als ik dit maar heb bereikt, of als ik dit kan kopen, of als ik deze relatie heb, of als ik dit niet meer heb of voel, daar vanaf ben….. En dat houdt niet op…Maar als ik die verhalen in mijn hoofd, over wat ik nodig heb of over wat ik mis ben vergeten, dan is het leven zo maar vanzelf rijk en compleet.

Als er een ding is wat ik begin te leren, dan is het dit: geluk komt spontaan op wanneer je werkelijk contact hebt met de realiteit. Wanneer je de dingen ziet zoals ze zijn, niet zoals je denkt, vreest of wil dat ze zijn. Uit je hoofd, in het leven. Mindfulness. Het leven is rijk en compleet. Maar we zijn vaak als de gast die op de menukaart van het restaurant kijkt en zegt “deze dingen wil ik niet”. En vervolgens zijn eigen zelf meegebrachte menukaart tevoorschijn haalt en zegt “alleen dit wil ik”.

Mindfulness. Met wakkere aandacht door oude verhalen, (denk)gewoontes, illusies en conditioneringen heenprikken zodat je ze kunt loslaten. Heel wakkere aandacht, want die verhalen zijn vaak zo onzichtbaar en subtiel verweven met wie je denkt dat je bent. En steeds opnieuw en steeds meer openen voor de rijkdom van dit moment. Het leven is mooi!