De meeste van ons hebben geleerd om zich te vereenzelvigen met vorm. Dat we ons lichaam zijn, onze gedachtes, dat we het verhaal zijn wat we over onszelf vertellen ..… Wanneer we ons identificeren met vorm ontstaat lijden. Want we hechten ons aan die dingen, we geloven wat gedachtes ons vertellen, we verliezen ons in onze emoties, we denken dat we ons lichaam zijn. We ervaren lijden omdat we dingen willen hebben of dingen juist niet willen hebben. En die dingen, dat noemen we allemaal: “vorm”
Als je nu even om je heen kijkt, dan merk je misschien op dat de aandacht vooral gaat naar de objecten, en niet naar de ruimte. De ruimte die de objecten omgeeft en doordrenkt wordt meestal niet opgemerkt. De objecten = de vormen en de ruimte = het vormloze. Geluiden die je hoort zijn vorm, de stilte waaruit ze opkomen is vormloos, de gedachten zijn vorm, de stilte tussen de gedachtes en de stilte van waaruit ze opkomen is vormloos. Als we iets proeven proeven we “vorm”, als we een bloem ruiken, ruiken we vorm. Als we ruiken en er is geen geur, ruiken we niets, niets-iets. En ons lijden bestaat alleen door onze gehechtheid aan vorm.
De vrede , de stilte, of de ruimte waarin alle vormen opkomen, waarbinnen ze bestaan, en waarin ze weer oplossen, is in wezen onze vredige essentie.
Laten we eens vorm en het vormloze onderzoeken.

Als we ons gestrest voelen, is onze aandacht volledig geabsorbeerd door die stress. We worden er door in beslag genomen, dus we ervaren stress, we horen stress, we zien stress. Het lijkt alsof ons wezen volkomen in beslag is genomen door stress, alsof we stress zijn. Om vrede te ervaren temidden van alle stress is het nodig om een stap terug te doen, uit de stress, zodat we het kunnen zien. Dit doen we door de stress simpelweg te ervaren in ons lichaam, zoals het is. Meestal zijn we niet erg in contact met ons lichaam, en voelen we niet hoe onze energie en emotie voelt in ons lichaam. Maar als we de stress, de spanning, simpelweg kunnen waarnemen in ons lichaam, dan kijken we ernaar en zijn we het niet meer. We zijn buiten de stress, en kunnen daardoor schakelen, de aandacht verschuiven. Dus het gaat hier in essentie erom om te leren om uit te vereenzelviging met de stress te stappen zodat je weer contact kunt voelen met stilte en vrede.

Stilte, vrede, je rijk en vervult voelen, het is allemaal in dit moment aanwezig. Precies hier. Maar vaak hebben we het idee dat we alles los moeten laten, van alles moeten veranderen, om vrede te ervaren. We moeten deze relatie hebben, of we moeten deze relatie juist afsluiten, we moeten 10 kg afvallen, we moeten die positie bereiken, de badkamer verbouwen, van onze angst of pijn af zijn …….en we verliezen ons in onze projecties van wat we allemaal nog moeten doen en bereiken. En we worden overspoeld door wat we allemaal nog willen en moeten, het is een monster wat ons meesleurt. Weg uit dit moment. Het is alsof je begint aan de beklimming van een enorme berg. Alsof je alleen maar kijkt naar de enorme hoogte en afstand en de massieve obstakels die je allemaal nog tegen gaat komen. Terwijl wanneer je gewoon de ene voet voor de andere zou zetten, genietend van het uitzicht, werkelijk aanwezig waar je bent, dan zou je ervaring heel anders zijn. Rijker en vrediger.
Onze kracht, innerlijke rijkdom en vrede, zijn alleen maar hier te vinden. Precies hier, dit moment. En iedere keer dat je je verliest in gedachtes over verleden of over toekomst, verlies je het contact met die innerlijke rijkdom en vrede, innerlijke stilte, innerlijke rust. Je verliest je weer in vormen die je je voorstelt: gedachtes, emoties, verlangens, dingen. Nu, dit moment, is vormloos, zonder eigenschappen, voorbij woorden. Kracht zetelt in het nu, vrede zetelt in dit moment. Dus hoe ga je om met pijnlijke emoties, gedachtes die je meesleuren of hunkeringen die je meenemen? Maak bewust contact met dit moment, dit moment, de plaats waar vrede zetelt. Je hoeft daar niets voor weg te maken. Ook je drukke gedachten rusten in dit moment, ook je pijnlijke emotie rust in dit moment. Het gaat er alleen maar om, ben je bereid om je armen te openen voor dat wat zich nu spontaan aandient ? Kun je uit je kramp van verzet of begeerte te stappen. Besef dat je nergens heen hoeft, precies hier, precies hier zijn. Sta toe dat de aandacht zich volkomen opent. Dan omvat dit moment alles, dan rust alles in stilte, in ruimte. Maak contact met het vormloze en vorm zal daarin oplossen.